Iakovos Kambanelis o Kampanellis (nacido en 1922) es un
poeta, comediógrafo, autor de letras de canciones y novelista griego.
Nacido el 2 de diciembre de 1922 en Jora, en la isla de Naxos,
Kambanelis es actualmente uno de los artistas griegos más populares. Fue
sobreviviente del campo de concentración de Mauthausen-Gusen,
experiencia que le llevó a escribir la cantata de Mauthausen con música
de Mikis Theodorakis.
De esa cantata reproducimos aquí una canción, Cantar de Cantares, interpretada por la cantante griega María Farandouri.
Cantar de cantares
Era bello y dulce mi amor
con su vestido blanco de fiesta y una flor roja entre los cabellos.
Nadie puede saber cuán bella era!
Muchachas de Auschwitz, muchachas de Dachau, ¿habéis visto a mi amor?
La hemos visto en ese largo viaje
pero sin su vestido blanco
ni la flor roja entre los cabellos.
Era bello y dulce mi amor
con su vestido blanco de fiesta y una flor roja entre los cabellos.
Nadie puede saber cuán bella era!
Muchachas de Mauthausen, muchachas de Belsen, ¿habéis visto a mi amor?
La hemos visto en un campo desnudo,
Un número marcado en su mano
y una estrella amarilla sobre el corazón.
Era bello y dulce mi amor
con sus cabellos largos y negros crecidos entre mis caricias.
Nadie puede saber cuán bella era!
–Traducción al castellano desde el italiano de nuestra amiga Liliana Saro
Άσμα ασμάτων
Τι ωραία που είναι η αγάπη μου
με το καθημερινÏŒ της φÏŒρεμα
κι Îνα χτενάκι στα μαλλιά.
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τÏŒσο ωραία.
ΚοπÎλες του Άουσβιτς,
του Νταχάου κοπÎλες,
μην είδατε την αγάπη μου;
Την είδαμε σε μακρινÏŒ ταξίδι,
δεν είχε πιά το φÏŒρεμά της
οÏτε χτενάκι στα μαλλιά.
Τι ωραία που είναι η αγάπη μου,
η χαÏŠδεμÎνη απÏŒ τη μάνα της
και τ’αδελφοÏ της τα φιλιά.
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τÏŒσο ωραία.
ΚοπÎλες του Μαουτχάουζεν,
κοπÎλες του ΜπÎλσεν,
μην είδατε την αγάπη μου;
Την είδαμε στην παγερή πλατεία
μ’Îναν αριθμÏŒ στο άσπρο της το χÎρι,
με κίτρινο άστρο στην καρδιά.
Τι ωραία που είναι η αγάπη μου,
η χαÏŠδεμÎνη απÏŒ τη μάνα της
και τ’αδελφοÏ της τα φιλιά.
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τÏŒσο ωραία.
Lied der Lieder
O wie schön ist doch meine Geliebte
In ihrem Alltagskleid
Ich seh’ sie vor mir mit ihrem Kämmchen in dem Haar.
Und keiner hat es je gewußt, daß sie so schön ist.
Ihr Mädchen von Auschwitz und von Dachau, ihr Mädchen
Habt ihr gesehen die Geliebte mein?
Wir sahen sie auf einer weiten Reise
Ihr Kleid trug sie nicht mehr
Und auch kein Kämmchen im Haar.
O wie schön ist doch meine Geliebte
Verwöhnt von ihrer Mutter
Verwöhnt von den Küssen ihres Bruders!
Und keiner hat es je gesehn, daß sie so schön ist.
Ihr Mädchen von Mauthausen, ihr Mädchen von Belsen
Habt ihr gesehen die Geliebte mein?
Wir sahen sie auf einem eiskalten Platze
Und mit einer Nummer auf dem weißen Arme
Und einem gelben Stern auf ihrem Herzen.
O wie schön ist doch meine Geliebte
Verwöhnt von ihrer Mutter
Verwöhnt von den Küssen ihres Bruders!
Und keiner hat es je gesehn, daß sie so schön ist.
Song of Songs
How lovely is my love
in her everyday dress
with a little comb in her hair.
No-one knew how lovely she was.
Girls of Auschwitz,
girls of Dachau,
did you see my love?
We saw her on a long journey;
she wasnt wearing her every day dress
or the little comb in her hair.
How lovely is my love
caressed by her mother,
and her brothers kisses.
Nobody knew how lovely she was.
Girls of Mauthausen
girls of Belsen
did you see my love?
We saw her in the frozen square
with a number on her white hand
with a yellow star on her heart.
How lovely is my love
caressed by her mother,
and her brothers kisses.
Nobody knew how lovely she was.
Cantico di cantici
Era bello e dolce il mio amore
col suo vestito bianco della festa e un fiore rosso tra i capelli.
Nessuno può sapere quanto fosse bella!
Ragazze di Auschwitz, ragazze di Dachau, avete visto il mio amore?
Labbiamo vista in quel lungo viaggio
ma senza il suo vestito bianco
né il fiore rosso tra i capelli.
Era bello e dolce il mio amore
coi suoi capelli lunghi e neri cresciuti tra le mie carezze.
Nessuno può sapere quanto fosse bella!
Ragazze di Mauthausen, ragazze di Belsen, avete visto il mio amore?
Labbiamo vista in uno spiazzo nudo,
un numero marchiato sulla mano
e una stella gialla sopra il cuore.
Era bello e dolce il mio amore
coi suoi capelli lunghi e neri cresciuti tra le mie carezze.
Nessuno può sapere quanto fosse bella!
Artículos Relacionados
Pablo Neruda conversando con Gabriel García Márquez
por TV Nacional de Chile (año 1971)
6 años atrás 1 min lectura
Vargas Llosa: “El que haya más de 100 periodistas asesinados en México es, en gran parte, por culpa de la libertad de prensa”
por Aristegui Noticias (México)
8 años atrás 2 min lectura
Raúl Zurita: “Mi deber, contra todo y aunque sea con los ojos muy llorosos, es la esperanza»
por Bruno Adriazola (Chile)
3 años atrás 5 min lectura
Elecciones en Chile, Kast arrastra el fantasma de Pinochet
por Carlos López Fuentes, Héctor Zavala Leiva (Francia)
1 día atrás
04 de diciembre de 2025
Un peligro amenaza Chile. El cambio radical que se podría producir en nuestro país, con la llegada a la presidencia de la República de José Antonio Kast, constituiría una especie de “golpe blanco” y una vuelta atrás de varios decenios.
Organizaciones sociales, de derechos humanos y memoria rechazan a José Antonio Kast
por CODEPU
1 día atrás
04 de diciembre de 2025
Más de 150 organizaciones sociales, de derechos humanos y memoria redactaron carta, alertando sobre el peligro que se cierne sobre Chile con un gobierno en manos del extremista de ultraderecha José Antonio Kast. Representantes de los firmantes se reunieron esta mañana a los pies del monumento al presidente Salvador Allende para dar lectura colectiva al documento.
La educación después del genocidio de Gaza según René Vega Cantor
por Fausto Giudice
1 semana atrás
27 de noviembre de 2025
pese a los bloqueos, asesinatos sistemáticos y bombardeos continuos que soporta Gaza desde hace varias décadas, el nivel educativo de su población es sorprendente, con un bajo índice de analfabetismo (del 0 o el 2% según las fuentes). Gaza tiene uno de los niveles más altos de matrícula escolar en el mundo, que alcanza la cifra de un 95% de niños cursando la educación básica.
Mario Cruz Bustamante: cuando la danza se vuelve memoria
por Iván Vera-Pinto Soto (Iquique, Chile)
2 semanas atrás
24 de noviembre de 2025
“Uno no baila solo por bailar.
Uno baila con los que ya no están, con los que vendrán
y con esta tierra que todavía pide ser escuchada”.